, uvek im je na putu). epitome - je (da iščupa iz sna onog koji sanja), da propusti dva jata zapućena u bolje krajeve (po običaju, u suprotnim pravcima)

, kao ni njihova malobrojnost, budući da je zemlja gotovo nenaseljena i da ima više ovaca nego ljudi. Samo London, epitome Britannia i središte plemstva, može da se poredi sa velikim gradovima na kontinentu; ostalo je u lošem stanju, većinom

potkrijepio. On nije vodio ljetopis tokom događanja, nego ga je kasnije iskonstruisao. Iako je svoje djelo nazvao Epitome historiarium, više kao književnik nego istoričar, opisao je, zgode i nezgode vizantijskog carstva od 812. do 1077.

od cara Mihaila I, Kedrenov Compendium historiarum nije nišpta drugo nego doslovan izpis ili prijepis Scvitzesove Epitome , samo što su odavle u Sompediu neka mjesta ispuštena. S toga za tu dobu od god. 812. do 1057. nema djelo Đura Kedrena

Posta označava da je stradanjem i žrtvom Hristovom ponovo otkrivena velika tajna spasenja. epitome moralnih pouka Starog Zaveta, moralnog zakona i mudrosti. Ako ih ne prihvati, čovek ne može da razume svoje otuđenje od

Kad su kasnije bogovi kaznili obesnog Tantala, Pelop je vraćen na zemlju. Epitome II, 3.)

redovnika države Sv. Ivana Kapistrana. Glavno delo Lastrićevo, postalo u tim pobudama, jesu njegove Epitome vetustatum bosnensis provinciae, (1765. drugo izdanje 1776.), pisane, naravno, na latinskom jeziku. Pored toga, on

istorijskih izvora u kojima se Romulijana sasvim sumarno pominje: delo nepoznatog autora iz oko 360. godine, Epitome , pripisane Aureliju Viktoru, i Prokopijev spis De aedificiis (O građevinama), nastao oko 555. godine. Pseudo

tek 1619. godine u delu Harmonices Mundi. To je bio pocetak nove ere u astronomiji. Epitome Astronomiae. To je njegovo najuticajnije delo koje govori o heliocentricnom sistemu.

fascinirani slikom slobodnog, čistokrvnog germanskog naroda. Od Germania illustrata Conrada Celtisa (1491) do Epitome rerum Germanicarum Jacoba Wimplelinga i Proverbia Germanica Heinricha Bebela i drugih dela, pisci su tragali za

znanja i iskustva, koristio i kraće i dostupnije izvore. Za doba rimskih kraljeva i republike, koristio je Ispise ( Epitome ) iz dela Tita Livija, a za epohu carstva danas izgubljeni izvor sa početka 4. veka koji se u nauci stručno naziva

se kvadrati vremena obilaženja planeta oko Sunca odnose kao kubovi njihovih srednjih daljina od Sunca. Epitome astronomiae Copernicanae "je Keplerov najduži i najuticajniji rad objavljen 1621. Ponovo objavljeno 1635. delo je